3.

Zaskoczył mnie. Poprosiłam, żeby poczekał chwilę, na co On tylko kiwnął głową i poszedł do kuchni. Wzięłam szybki prysznic, zrobiłam lekki makijaż, przebrałam się i poczułam się trochę lepiej. W kuchni czekał On z jajecznicą i dwoma kubkami kawy.

- Jedz - powiedział podając mi talerz - i nie chcę słyszeć, że nie jesteś głodna.

Byłam głodna. Nic nie jadłam przez całą dobę.

Zaproponowałam spacer. Miałam wrażenie, że duszę się w mieszkaniu, a piękna jak na koniec lata pogoda zachęcała do wyjścia. Szliśmy obok siebie w milczeniu aż nagle usłyszałam:

- Przykro mi. Przepraszam.

Zaśmiałam się gorzko.

-  TY mnie przepraszasz? Za co?

- Wiem, jak boli zdrada, powinienem był coś zrobić... Widziałem jak Ona kręciła się przy nim w klubie. Nie sądziłem, że tak to się skończy, że on zrobi coś tak głupiego... Inni byli zbyt pijani, by to zauważyć. Wracaliśmy osobno. Zorientowałem się dopiero jak  przyszłaś. Zobaczyłem Jej torebkę.

Ona. Właśnie Ona. Od początku mi się nie podobała. Była za bardzo zainteresowana Tobą. Mówiłam to Tobie, ale tylko się śmiałeś i odpowiadałeś, że Ona Cię nie interesuje, że tylko ja się liczę. Kto miał rację, Kochanie?

Poprosiłam, by opowiedział mi tamten wieczór. Spojrzał na mnie niepewnie, ale zaczął mówić. Słuchałam, jak dosiadła się do Was w klubie, jak piliście kolejne kieliszki, tańczyliście. Nie opierałeś się. Odpowiadało Tobie Jej towarzystwo. Flirtowałeś z Nią coraz odważniej, prowadzony przez alkohol krążący w Twoich żyłach. W końcu Twoi znajomi ogłosili powrót, ale nie zmieściliście się do dwóch czekających taksówek. Powiedziałeś, że poczekasz na trzecią. Później już Cię nie widział. Wierzyłam. Nie miał powodu, by kłamać. Ty miałeś.

- Co zrobisz?

- Nie wiem - skłamałam.

- Gdybyś czegoś potrzebowała...

Odszedł zostawiając mnie na ławce ze swoim numerem telefonu w dłoni. Miał dobre chęci, ale nie chciałam, by to On mi pomagał w tym, co chciałam zrobić. Potrzebowałam Twojej pomocy.

Nie wiem, jak długo tam siedziałam. Kiedy wróciłam do mieszkania już tam byłeś. Chciałeś coś powiedzieć, ale nie pozwoliłam na to.

- Nie interesuje mnie Twoja wersja. Nie interesuje mnie ile wypiłeś i czy byłeś świadomy co robisz. Stało się. Pamiętasz, kiedyś powiedziałam, że jeśli mnie zdradzisz, to nie będę chciała mieć z Tobą nic wspólnego.
Widziałam, że pamiętasz. Patrzyłeś na podłogę z miną dziecka, któremu zabrano ulubioną zabawkę. Kontynuowałam:
- Myliłam się.
Podniosłeś wzrok, na Twojej twarzy zagościł lekki uśmiech a ja wiedziałam, że zaraz go zniszczę.


Jak myślicie, kim są bohaterowie?